Ο Χορός της Νίκης

ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

ΧΙΛΗ
ANTONIO SCARMETA
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΛΕΑΝΑ ΤΣΟΚΑ
ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 2008
σελ. 368

Δυο ποινικοί κρατούμενοι σε δυο διαφορετικές φυλακές της Χιλής αποφυλακίζονται την ίδια μέρα στα πλαίσια κάποιας γενικής αμνηστίας που έδωσε ο πρόεδρος της χώρας για την αποσυμφόρηση των φυλακών. Ο νεαρός και «όμορφος σαν αρχάγγελος» Άνχελ Σαντιάγο και ο, απόμαχος πια , μετρ στις διαρρήξεις Βεργάρα Γκρέι. Ο πρώτος, ένας κοινός αλογοκλέφτης, ονειρεύεται το «μεγάλο κόλπο» που θα τον οδηγήσει πέρα από τη μιζέρια και την ανέχεια. Το κόλπο που θα του επιτρέψει να γυρίσει επιτέλους στην ιδιαίτερη πατρίδα του ιππεύοντας ένα δικό του άλογο! Κι ο δεύτερος είναι αποφασισμένος να ζήσει πια στα πλαίσια του νόμου. Η μοναδική επιδίωξή του είναι να γυρίσει στη γυναίκα του και στο γιο του, τους οποίους λατρεύει, αλλά η γυναίκα του το μόνο που ζητάει απ’ αυτόν είναι η οικονομική του αφαίμαξη. Όμως μια σειρά από συγκυρίες συνδέει τις ζωές των δυο πρώην κατάδικων και την κοινή τους μοίρα σ’ ένα ατέρμονο γαϊτανάκι. Ανέστιοι και πένητες και οι δυο αγωνίζονται να επιβιώσουν μέσα από τις πιο αντίξοες συνθήκες που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Όταν μάλιστα η συγκυρία προσθέτει στη συντροφιά τους και τη δεκαεφτάχρονη Βικτόρια Πόντσε, τελειόφοιτη λυκείου και πολλά υποσχόμενη μαθήτρια σε σχολή χορού, η κατάσταση περιπλέκεται. Οι δυο απόφοιτοι των φυλακών παραμερίζοντας τα προσωπικά τους σχέδια αποφασίζουν να βοηθήσουν τη νεαρή χορεύτρια, η οποία δεν έχει στον ήλιο μοίρα, να πραγματοποιήσει το όνειρό της: να χορέψει στο δημοτικό θέατρο του Σαντιάγο! (Ο Χορός της Βικτόριας -Νίκης). Και αφού το κατορθώνουν (με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο είναι αλήθεια), αποφασίζουν να εκτελέσουν «το μεγάλο κόλπο», καθώς η ζωή τους δεν τους επιφυλάσσει παρά συνεχή αδιέξοδα και απογοητεύσεις. Θα το κατορθώσουν άραγε; Ο υποψιασμένος αναγνώστης ψυχανεμίζεται μέσα από τους αποκαλυπτικούς διαλόγους του έργου, ότι η συναρπαστική πλοκή του κάθε άλλο παρά “Happy End” προοιωνίζεται…
Ο Antonio Scarmeta συνδυάζοντας τις τεχνικές του αισθηματικού και του αστυνομικού μυθιστορήματος παρασέρνει τον αναγνώστη σε ένα μονοπάτι γεμάτο τρυφερότητα και μεταπτώσεις –συχνά όμως προβλέψιμες- μέσα από μια άκρως οικεία για το ελληνικό κοινό ανατομία των κοινωνικών συνθηκών μιας χώρας, που ξέφυγε από τη σκιά μιας οδυνηρής δικτατορίας, χωρίς όμως να απαλλαγεί και από τις συνέπειές της…Συγκλονιστική η σκηνή-ανάμνηση με τους περαστικούς στον ποταμό Μαπότσο, οι οποίοι πριν από κάποια χρόνια «έσκυβαν πάνω από τις γέφυρες κι έδειχναν με το δάχτυλο τους πεθαμένους που επέπλεαν με το κρανίο και το στήθος διαλυμένα από τις σφαίρες των στρατιωτικών». Και αποκαλυπτική η διαπίστωση ότι οι πρωτεργάτες της χούντας του Πινοσέτ και οι αρχιβασανιστές εξακολουθούσαν να ζουν και να βασιλεύουν στα χρόνια της δημοκρατίας με το άλλοθι της «εθνικής συμφιλίωσης»! Ο αναγνώστης εντούτοις μέσα από τις σελίδες του έργου, απολαμβάνει γραφικές σκηνές και εικόνες της σύγχρονης πόλης του Σαντιάγο και παίρνει μέρος σε ένα γοητευτικό πέρασμα της θρυλικής οροσειράς των Άνδεων με τους κόνδορες και τα απόκρημνα μονοπάτια τους.
Ο Antonio Scarmeta (γεννημένος το 1940), είναι ο συγγραφέας του κλασικού μυθιστορήματος (που γυρίστηκε και κινηματογραφική ταινία) «Ο Ταχυδρόμος του Νερούδα» (Il Postino), αλλά και μιας σειράς μυθιστορημάτων και διηγημάτων που γνωρίζουν σήμερα παγκόσμια επιτυχία, μεταφρασμένα σε εικοσιπέντε γλώσσες. Αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ και την Ευρώπη στα χρόνια της δικτατορίας του Πινοσέτ, γυρίζει στη Χιλή μετά το τέλος της (1987) και παίρνει ενεργό μέρος στα πολιτικά και πολιτιστικά δρώμενα της χώρας του. Στα χρόνια 2000-2003 χρημάτισε πρέσβης της Χιλής στη Γερμανία.

Καλλικράτεια , Ιούλιος 20011