Τρίτη, 01 Δεκεμβρίου 2009

Προμηθεὺς πλάσας ποτὲ ἀνθρώπους δύο πήρας ἐξ αὐτῶν ἀπεκρέμασε, τὴν μὲν ἀλλοτρίων κακῶν, τὴν δὲ ἰδίων, καὶ τὴν μὲν τῶν ὀθνείων ἔμπροσθεν ἔταξε, τὴν δὲ ἑτέραν ὄπισθεν ἀπήρτησεν. Ἐξ οὗ δὴ συνέβη τοὺς ἀνθρώπους τὰ μὲν ἀλλότρια κακὰ ἐξ ἀπόπτου κατοπτάζεσθαι, τὰ δὲ ἴδια μὴ προορᾶσθαι

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Περί Έρωτος και άλλων δαιμονίων





ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
ΚΟΛΟΜΒΙΑ
GABRIEL GARCIA MARQUEZ
ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ
ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
ΚΛΑΙΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑΔΟΥ
ΛΙΒΑΝΗΣ 1994
σελ.240

Το μυθιστόρημα ανήκει στην τελευταία συγκομιδή του κολομβιανού συγγραφέα (παρουσιάστηκε στη χώρα του το Μάιο του 1993). Την αφορμή για τη σύλληψή του ο συγγραφέας τη σχετίζει με το δημοσιογραφικό παρελθόν του, όταν ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας στην οποία δούλευε, του ανέθεσε να συντάξει κάποιο ρεπορτάζ για το παλιό μοναστήρι της Αγίας Κλάρας στην Καρταχένα των Δυτικών Ινδιών που γκρεμιζόταν για να χτιστεί ένα πολυτελές ξενοδοχείο. Κατέφθασε λοιπόν επιτόπου και παραβρέθηκε σε μια μακάβρια σκηνή: οι εργάτες καθώς άδειαζαν από το περιεχόμενό τους τούς παλιούς τάφους της κρύπτης του μοναστηριού, έπεσαν στη σαρκοφάγο ενός ανήλικου κοριτσιού, η χαλκόχρωμη κόμη του οποίου έφτανε τα είκοσι δύο μέτρα και έντεκα εκατοστά! Του ήρθε τότε στο νου ένας θρύλος που του διηγιόταν η γιαγιά του για μια μικρή μαρκησία δώδεκα χρονών της οποίας τα μαλλιά έφταναν ως το έδαφος και η οποία πέθανε από δάγκωμα λυσσασμένου σκυλιού. Το μυθιστόρημα εκείνη τη στιγμή είχε γεννηθεί.
Η υπόθεση, όπως και τα πιο γνωστά έργα του Μάρκες, εκτυλίσσεται στην Καρθαγένη των Δυτικών Ινδιών στα μέσα του 17ου αιώνα: ένα αδέσποτο λυσσασμένο σκυλί δαγκώνει τη δωδεκάχρονη μαρκησία Σιέρβα Μαρία. Ο συγγραφέας με αφορμή αυτό το περιστατικό χτίζει ένα γοητευτικό παραμύθι έρωτος και πάθους, αλλά συγχρόνως μας ξεναγεί με μια θαυμαστή ενάργεια και πειστικότητα στη γεωγραφία και την ιστορία του τόπου εκείνης της εποχής. Ξανοίγεται μπροστά μας μια κοινωνία με τις απόλυτα διακριτές κοινωνικές τάξεις της ( τους ευγενείς, τους κρεολούς και τους δούλους), με τις δεισιδαιμονίες της , τον καθοριστικό ρόλο της εκκλησίας στα κοινωνικά δρώμενα με την Ιερή Εξέταση, τους αρχιεπισκόπους , τους εξορκιστές και τους ιερείς της. Σε μια εποχή που η Ευρώπη δεχόταν τα πρώτα μηνύματα του γαλλικού διαφωτισμού, αλλά το στέμμα της συντηρητικής Ισπανίας με τους αντιβασιλείς του στην Αμερική αγνοούσε επιδεικτικά.
Η μετάφραση από την πάντα χαρισματική Κλαίτη Σωτηριάδου, η οποία προφανώς θα έχει ξεχάσει τα λατινικά της, αφού μεταφράζει τη γνωστή ευαγγελική φράση «Benedictus qui venit in nominee veritatis” «Ο Βενέδικτος, ο οποίος ήρθε στο όνομα της αλήθειας» αντί του ορθού «Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα της αλήθειας» (σελ.36)