Κυριακάτικο Ψάρεμα

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΡΟΥΜΑΝΙΑ

ADRIAN SITARU

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΨΑΡΕΜΑ (2007)

86 λεπτα

Ο Mihai και η Lubi ξεκινούν ένα κυριακάτικο πρωινό για πικνίκ έξω από μια μεγάλη άχαρη πόλη. Γρήγορα αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι σημαντικό δεν λειτουργεί σωστά ανάμεσά τους. Παρά την προσποιητή τρυφερότητα που δείχνουν συνεχώς ο ένας για τον άλλο…Εκείνος, καθηγητής μαθηματικών , είναι αποφασισμένος να παραιτηθεί από τη θέση του, καθώς η διευθύντρια του σχολείου όπου εργάζεται τον πιέζει να μην απορρίψει μαθητές. Δεν είναι διατεθειμένος να απεμπολήσει τις αρχές του. Εκείνη τον ακούει αφηρημένα και μάλλον δεν συμφωνεί με την απόφασή του. Παίζει αδιάκοπα με το κινητό της, καθώς αμφιταλαντεύεται για το αν θα ανακοινώσει στον άντρα της ότι έχει εραστή. Οπότε, κάποια στιγμή, μια νεαρή πόρνη πέφτει κυριολεκτικά πάνω στους τροχούς του αμαξιού τους. Πανικός. Τη σκότωσαν ή όχι; Γρήγορα όμως η προκλητική μικρή πόρνη συνέρχεται και αποδεικνύεται αποφασιστικός καταλύτης για την πορεία της σχέσης του ζευγαριού: με την αφέλειά της και την ανθρωπιά της αποκαλύπτει το μέγεθος της υποκρισίας του ζευγαριού και τους υποχρεώνει να αποδυθούν τις καταλυτικές μικροαστικές αντιλήψεις τους που τους ταλάνιζαν και να πάρουν εκείνες τις αποφάσεις που θα οδηγούσαν τη σχέση τους σε μια νέα τροχιά. Ο Mihai θα αποφασίσει να παρουσιαστεί τη Δευτέρα στη δουλειά του («Μα και φυσικά θα πρέπει να κάνεις αυτό που σου ζητάνε οι εργοδότες σου» θα αποφανθεί η μικρή πόρνη «Κι εγώ το ίδιο κάνω. Και είμαι ευτυχισμένη…») Η Lubi θα ανακοινώσει επιτέλους τηλεφωνικά στον άντρα της ότι έχει σχέση και το ζευγάρι θα κάνει για πρώτη φορά έρωτα στο αυτοκίνητο , λιγο πριν ξεκινήσουν για την πόλη.

Ο σκηνοθέτης δεν προσπαθεί να εξωραΐσει ούτε το αστικό τοπίο που μας συνθλίβει με την ασχήμια και τη μονοτονία του, ούτε το προ- αστικό, με το αραιό δάσος και το ακίνητο και μολυσμένο ποτάμι, όπου το ζευγάρι θα ψαρέψει, θα κρυώσει τις μπίρες του και θα βρέξει τα πόδια του. Σε αντίθεση μ’ κείνο το σημαδιακό για την εποχή του «Γεύμα στη χλόη» του Μανέ. Εδώ τη θέση της γυμνής γυναικείας φιγούρας του πίνακα την καταλαμβάνει επάξια η μισόγυμνη πόρνη που ξέρει τι θέλει και γιατί το θέλει. Η κάμερα ασταθής και αεικίνητη, θαρρείς και αποτυπώνει το τοπίο και τις ανθρώπινες μορφές από μόνη της, χωρίς χειριστή. Πότε στρέφεται στον ουρανό, πότε στο θλιβερό δάσος και κάποτε στις καθιστές φιγούρες από τις πιο απίθανες γωνίες. Μια ακραία εκδοχή του δανέζικου «δόγματος» της κινηματογραφικής τέχνης. Αυτό ενόχλησε σφόδρα τους θεατές της Θεσσαλονίκης αλλά και τους σχολιαστές των κινηματογραφικών ιστοσελίδων…Οι διάλογοι πότε χειμαρρώδεις και εξεζητημένα κοινοτοπικοί, πότε απροσδόκητα αφαιρετικοί, σχεδόν σουρεαλιστικοί, προσθέτουν στην ταινία μια άλλη διάσταση. Εκείνη της αντίστιξης ανάμεσα στην τρέχουσα μικροαστική ηθική και τη ρωμαλέα και ανεπιτήδευτη ηθική των λαϊκών στρωμάτων. Ο σκηνοθέτης Adrian Sitaru κατάγεται από την Timisoara, γεννήθηκε το 1971 και έχει σκηνοθετήσει πολλές μικρού μήκους ταινίες , καθώς και ταινίες για την τηλεόραση. Το «Κυριακάτικο Ψάρεμα» (και όχι… Κάλεσμα , όπως εκ παραδρομής μάλλον αποδόθηκε στα ελληνικά) τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής , καθώς και με τον«Αργυρό Αλέξανδρο» στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2008)